Wat is een ontwikkelingstrauma?
Ontwikkelingstrauma ontstaat in de vroegste levensfasen, dus in de eerste kinderjaren of zelfs prenataal, als gevolg van het ontbreken van een veilige hechtingsrelatie met de ouders. Er kan sprake zijn van emotionele afwezigheid van moeder of vader, verlating, verwaarlozing, onveiligheid, geweld of misbruik. Ook bij adoptie kan dit voorkomen.
In deze kwetsbare periode is een kind volledig afhankelijk van de zorg en emotionele beschikbaarheid van zijn omgeving. Wanneer ouders er emotioneel niet voor hun kind konden zijn, is het voor een kind lastig om zichzelf te reguleren en zichzelf te begrijpen. Hierdoor raakt de normale ontwikkeling verstoord en kan een trauma ontstaan.
Wanneer er geen veilige hechting met de ouders kan plaatsvinden, door zich herhalende, ongunstige ervaringen, zoekt het kind een houvast om de pijn te overleven. Het is alsof de psyche zich splijt, met als doel de pijn niet te voelen. Dit mechanisme beïnvloedt de ontwikkeling van de persoonlijkheid en de manier waarop iemand later in het leven relaties aangaat, omgaat met stress en zich verhoudt tot zichzelf.