Een ziekteopstelling: ‘Ik heb altijd wat’.

De klacht 'Ik heb altijd wat' is meer dan alleen een uitdrukking van fysieke ongemakken; het is een echo van generaties lang overleven en het dragen van de lasten van anderen uit loyaliteit en liefde.

In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog werden velen gedwongen om te vechten, te lijden en te overleven. De littekens van die tijd reiken verder dan de geschiedenisboeken; ze resoneren in onze families, onze genen en zelfs in de manier waarop we onszelf zien. De last van die geschiedenis kan zich manifesteren als constante gezondheidsuitdagingen, een herinnering aan het offer van onze voorouders en de slachtoffers.

Laten we de kracht van onze voorouders eren door te streven naar welzijn en zelfliefde. Laten we elke dag een stap zetten richting genezing en bevrijding van de lasten die we onbewust hebben gedragen. Laten we ons herinneren dat onze gezondheid niet alleen ons recht is, maar ook onze erfenis van veerkracht en doorzettingsvermogen.

Laat deze opstelling een herinnering zijn aan onze veerkracht en de kracht van het leven dat we nu omarmen.